انسان در تمام طول حیات خود با انواع خطرات تهدیدکننده سلامتی مواجه بوده است. جالب‌تر این که هر قدر زندگی صنعتی‌تر و پیشرفته‌تر می‌شود، وسایل و امکانات عامل خطرات جدیدی برای وی می‌شوند. افزایش رشد جمعیت از یک سو و افزایش تعداد وسایل نقلیه، بالا رفتن ضریب سرانه مالکیت خودرو در جامعه، افزایش تقاضای سفر در حجم خانوار، مضاعف شدن حجم تردد و میزان استفاده از وسایل شخصی به عنوان عوامل ریشه‌ای تصادفات و تلفات رانندگی به شمار می‌آیند.
حوادث ترافیکی در جامعه ما یکی از خطرات تهدیدکننده سلامتی است. در کشور ما حوادث سومین عامل مرگ و میر است و حوادث ترافیکی و سوانح در رأس آن قرار دارد.

هر روز هزاران نفر از مردم در جاده‌ها، جان خود را از دست می‌دهند یا دچار آسیب می‌شوند.

حوادث ترافیکی سالانه موجب مرگ و میر حدود ۱۲۰میلیون نفر و مجروح شدن بیش از ۵۰میلیون نفر در سراسر جهان می‌شود.
آمارهای ارائه شده در ایران نشان می‌دهد که پس از بیماری‌های قلبی، عروقی و سرطان حوادث سومین علت مرگ و میر در همه گروه‌های سنی و در گروه سنی زیر۴۰سال اولین علت مرگ و میر است که شایع‌ترین آنها حوادث ترافیکی است.
روزانه ۷۶نفر به علت حوادث ترافیکی تلف می‌شوند که به طور متوسط در هر ۲۰ دقیقه یک مرگ به علت حوادث ترافیکی اتفاق می‌افتد.

استان‌های فارس، خراسان رضوی و تهران بیشترین حوادث و سوانح ترافیکی را دارند

در ایران سالانه ۶میلیارد دلار صرف صدمات ناشی از حوادث ترافیکی می‌شود. پس با توجه به آمار ارایه شده می‌بینیم که سوانح و حوادث ترافیکی ناشی از آن یکی از مهم‌ترین مشکلات بهداشتی کشور و به عنوان بحران ملی تلقی می‌شود.
عابران پیاده، دوچرخه‌سواران، موتورسواران و رانندگان دوچرخه‌های موتوری در مقایسه با رانندگان و مسافران اتومبیل‌ها و وسایل نقلیه موتوری بزرگتر، بیشتر در معرض خطر هستند و از آنها به عنوان کاربران پرخطر راه‌ها یاد می‌شود.
رانندگان در این میان بیشترین نقش را در پیشگیری از حوادث ترافیکی دارند؛ به طوری که یک راننده با رانندگی غیرایمن نه‌تنها جان خود، بلکه جان گروه بسیاری از افراد جامعه از جمله عابرین پیاده، سرنشینان خودرو خود و دیگر وسایل نقلیه را به خطر می‌اندازد.

بسیاری از کشورها با پرداختن به مسائل و اصول ایمنی به موفقیتهای چشمگیری در کاهش تعداد تصادفات و شدت آسیب‌ها و صدمات ناشی از آن دست یافته‌اند.

پس به‌جاست که برای اجتناب از خطر، حذف یا تقلیل خسارات ناشی از حوادث درصدد تدبیری باشیم که امنیت و آسایش افراد جامعه تأمین شود یا ارتقاء یابد. چرا که سوانح رانندگی و جاده‌ای قابل پیش‌بینی و پیشگیری هستند.
امنیت راه‌ها یک اتفاق نیست بلکه تحقق آن به ارادة قوی ملی و برنامه‌های متمرکز، منسجم و مداوم در واحدهای مرتبط بستگی دارد.

چهار اصـل مهــم ایمنی در جامعه عبارت‌اند از:

۱ـ بــاور ایمنی

۲ـ احترام به قوانین

۳ـ دسترسی به ملزومات ایمنی

۴ـ دانش به‌کارگیری صحیح وسایل ایمنی